VIKTOR FRANKL

Viktor Frankl był austriackim neurologiem i psychiatrą, a także byłym więźniem niemieckich obozów zagłady. Studiował medycynę w Wiedniu; z początku pozostawał pod wyraźnym wpływem Freuda, potem w twórczej krytyce założeń psychoanalizy korzystał z prac fenomenologów. Przed wybuchem II wojny światowej opracował założenia Analizy Egzystencjalnej i Logoterapii. Zawierały one rewolucyjny wkład w rozumienie psychoterapii i – po wcześniejszych dokonaniach Freuda i Adlera – określane są dziś powszechnie jako „trzecia szkoła wiedeńska”.

Jego książka Człowiek w poszukiwaniu sensu zyskała znaczną popularność. Również współcześnie jej wydania są regularnie wznawiane na całym świecie. Opublikowana wcześniej pod innym tytułem: From Death-Camp to Existentialism, pierwotnie wydana w 1946 jako Powiedz „tak” życiu: doświadczenie psychologa w obozie koncentracyjnym. Frankl opisuje w niej swoje przeżycia jako więźnia obozu, które doprowadziły go do odkrycia znaczenia i odnajdywania sensu we wszystkich formach istnienia, nawet w tak skrajnie trudnym do wyobrażenia położeniu. Dzięki popularyzowaniu w drugiej połowie XX wieku Analizy Egzystencjalnej oraz Logoterapii – której założenia podczas wojny zostały poddane tyleż zwycięskiej co tragicznej próbie – Frankl stał się jedną z kluczowych postaci terapii egzystencjalnej i wybitnym źródłem inspiracji dla wielu psychoterapeutów.
GLE – INTERNATIONAL